آرامش

گهی پر شور می تازی

گهی با اشک می نالی

گهی آرام آرامی

گهی ازغصه نالانی

نداند هیچکس رازت

نهان اسرار پنهانت

دلت گاهی تپد آرام و افسرده

گهی احساس تنهایی فراگیرد تورا آهسته آهسته

گهی آهی فرو پاشد وجودت را

تمام تار و پودت را

تو محتاجی ، تو محتاج کسی هستی

که گیرد دست سردت را

وجود پر ز دردت را

کَند از سنگ فرش خیابان های تنهایی

دلت گرمای دستی را طلب کرده

دلت آرامش محضی طلب کرده

نمیدانی کجاست گرما و آرامش

کجاست جواب این همه خواهش

پر از بیم و پر ازخواهش

میروی در پی آرامش

ولی آیا جواب پرسشت نزدیک میباشد؟

یا که نه در رهی پر فراز نشیب میباشد

درنیمه راهی و کم کمک پر میشوی

از حس آشنایی به نام ترس

آرام میشکند شیشه ی شجاعت و تو

از ترس مرگ میدوی به سوی سختی و نبرد

در آخراین قصه سرانجام کار تو

پیداست درگوی پیشگوی عقل

هر گزنرو این راه که جزدرد درآن ثمری نیست

آهسته بگو یارب کمکم کن که جز خیر نبینی

"مانیا.م"

طلوع

طلوع

در طالع طلوع تو من دیده ام رهی

راهی که می رسد به مغرب یاران بی وفا

دانسته ام که آمدنت پر بود ز خیر

مهر و صفا و دوستی

یاری و وفا

دانسته ام که بی تو جهان سرد و بی دم است

شب ها بدون حضور تو چادر غم است

غم ها بدون حضور تو بی رحم می شوند

بی رحم خم می کنند، می شکنند و می روند

بی هیچ دلیل ساده و سختی بدون تو بی رحم می شوند

شاید تمامی احساس نیز بدون تو

خم می شود، می شکند و می رود

"مانیا.م"

قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

قـــــــــــتل این خـــــسـته به شــمــشیر تو تــــــقــــــدیــــــر نبـــــود

هـــــــــــــــــدف ایـــــــــــــن مــصـــــــــرع انداختــــــن تقصیرنبود

چــــــــــــــــــــــــــــه کـــــنــــــم شــــــاعــــــر با قــــافیـه نیستم اما

بــــــــــــــــــــیـــــــــــــت اول قــــــافــــــــیـــــــه اش گـــــــیر نبود

وزن بـــیـــــــــــــــــــــــــــــــــچـــــــاره هــــــــــم امـــــــــــــــــــــا

هــــــیـــــــچـــــــــــــــــــــگــــاه شــــکــــــمــــــش ســـــیـــــر نبود

طـــــــــــــاقـــــــــــــــت و حــــــوصــــــلـــــه ی شعر سرودن نارم

چــــــــــون ســــــــاعــــــت بـــــــیــــــــــــدار شدنم یکمی دیر نبود

کـــــــــــــــابـــــــوس مــــــــدرســـه ها خواب مـنـو یکراست خورد

حـــــــــــــــیــــــــف شــــــد کــــــه دلـــــــم یــــکـــــمــــی شیر نبود

بـــــــــــه خــــــــــدا خــــــســـــــــــتـــــته شــدم زله شدم مـن مـُردم

صـــــــــدای نـــــاقـــــوس مرگ مدرســــه واس بقیه حتی آژیر نبود

چی بگم مدرسه جون؟اصلا قتل این خسته به دست تو با شمشیر نبود

هر چـــــــــــــی گشـــــــتــــــمـــم تو مغــــزش اثری از تــیـــر نبود

ایــــن همــــــــــه خــــــــــوابـــــــــامـــــو خــــــوردی حیـف شـــــد

یــــــــــه بـــــــــــارم شــــــــــکـــــــمــــــــت ســــــیــــــر نـــــبـــود

بــــــــه خـــــــــــــــــدا راس مــــــیــــــگـــــــم دروغ چــــــــــرا؟؟؟

تـــــــــــــــــــــــــــه ایــــــــــن شــــــــعـــر هـــیــــچـــی تفسیر نبود

بــــــــــــــی خــــــــــــودی دنـــــــــــــبـــــــال تـــــــفــــســیر نگرد

هــــــــــــــــــرچـــــــــــی بــــــودشـــــــــم بــــا تـــــاثـیــر نبــــــود

"مانیا.م"

گمشده!!!

می گویند آدم باید صادق و یکرنگ باشد ولی این فقط گفتار آنهاست رفتارشان چیز دیگریست انگار از وقتی چاپ کاغذ دو رو مد شد آدم ها هم دو رو شدند...البته این گفتار فقط برای دسته ی اندکی از آم ها درست نیست، آدم هایی که آدمند و ظاهر و باطنشان یکی است،نه در زیر نقاب گرگی قایم شده اند،نه نقاب انسان به چهره زده اند، آدم هایی بی نقاب،صاف و ساده که طمع دنیا نقاب بر صورتشان نمی گذارد،آدم هایی که می توانی بایک نگاه صداقتشان را بفهمی و واهمه ای برای دیده شدن ایراد هاشان ندارند...

البته خودم هم هنوز اینچنین موجودی را از نزدیک مشاهده نکرده ام ، فقط تعریفشان را شنیده و تصویرشان را در صفحه ی رنگی تلویزیون دیده ام ....

بگذریم اگر اینچنین فردی دیدید حتما به ما خبر بدهید،خیلی وقت است گم شده است،چشم انتظاریم!!

"مانیا.م"

کاش میشد من ، تو باشم

کاش میشد من توباشم

غرق شادی های دنیا

هر روزم بهتراز دیروز

و امروزم به از فردا

کاش می شد مثل تو

اندکی آسوده باشم

خاطرم ازهر کجا جمع

و دلم فارغ ز هرجا

کاش میشد من تو باشم

"مانیا.م"