آرامش

گهی پر شور می تازی

گهی با اشک می نالی

گهی آرام آرامی

گهی ازغصه نالانی

نداند هیچکس رازت

نهان اسرار پنهانت

دلت گاهی تپد آرام و افسرده

گهی احساس تنهایی فراگیرد تورا آهسته آهسته

گهی آهی فرو پاشد وجودت را

تمام تار و پودت را

تو محتاجی ، تو محتاج کسی هستی

که گیرد دست سردت را

وجود پر ز دردت را

کَند از سنگ فرش خیابان های تنهایی

دلت گرمای دستی را طلب کرده

دلت آرامش محضی طلب کرده

نمیدانی کجاست گرما و آرامش

کجاست جواب این همه خواهش

پر از بیم و پر ازخواهش

میروی در پی آرامش

ولی آیا جواب پرسشت نزدیک میباشد؟

یا که نه در رهی پر فراز نشیب میباشد

درنیمه راهی و کم کمک پر میشوی

از حس آشنایی به نام ترس

آرام میشکند شیشه ی شجاعت و تو

از ترس مرگ میدوی به سوی سختی و نبرد

در آخراین قصه سرانجام کار تو

پیداست درگوی پیشگوی عقل

هر گزنرو این راه که جزدرد درآن ثمری نیست

آهسته بگو یارب کمکم کن که جز خیر نبینی

"مانیا.م"